Хама сурахо барои намоз

Китоби дуоҳо

Китоби дуоҳо запись закреплена

• Записи сообщества
• Поиск

Китоби дуоҳо запись закреплена

Дуои бузурге, ки аз як калима иборат мебошад.

Дуое, ки аз як калима иборат мебошад, аммо таъсираш бузург аст ин «Астағфируллоҳ» мебошад.

Китоби дуоҳо запись закреплена

Фармони Худои оламиён бар бандагонаш.

Бисмиллоҳир-Раҳмонир-Раҳим.
Худои раҳмон фармудааст:
«Эй бандагони Ман, ҳамоно ман зулмро бар Худам ҳаром гардонидам ва онро дар байни шумо низ ҳаром гардонидаам, пас ба ҳамдигар зулм накунед! Эй бандагони Ман,
Показать полностью.
ҳамаи шумо гумроҳед, магар касе, ки ўро ҳидоят кардаам, пас аз Ман роҳи рост талаб
кунед, то шуморо роҳнамоӣ бикунам. Эй бандагони Ман, ҳамаи шумо гуруснаед, магар
касе, ки ўро таом додаам, пас аз Ман хўрданӣ талаб кунед, то шуморо бихўронам. Эй
бандагони Ман, ҳамаи шумо урёнед, магар касе, ки ўро пўшонидаам, пас аз Ман пўшиш талаб кунед, то шуморо бипўшонам. Эй
бандагони Ман, ба дурустӣ, шумо шабу рўз хато мекунед ва Ман бошам ҳамаи гуноҳонро
мебахшам, пас аз Ман омурзиш талабед, то шуморо биомурзам. »

Ин ҳадиси Муслим аст, ки Пайғамбари Худо (с.а.с) аз Парвардигори
Ғолибу Тавоно чунин ривоят кардааст.

Китоби дуоҳо запись закреплена

Китоби дуоҳо запись закреплена

Рӯзи ҷумъа — беҳтарин рӯзи ҳафта. Мутобиқи ҳадис, дар рӯзи ҷумъа соате ҳаст, ки агар дар он соат банда дуо кунад, дуояш бо фармони Худованди тавоно мустаҷоб мегардад. Аммо ҳеҷ касе намедонад, ки кадом вақт ин соат мешавад. Аз ҳамин сабаб, бояд ки дар рӯзи ҷумъа пеш аз ҳама ғусл намуд ва намозҳоро (алхусус намозҷумъаро) дар вақташ хонд ва садақаву корҳои хайрро махсусан зиёд намуда, дуо хеле зиёд намуд. Шунидану хондани «Қуръон» ҳам дар ин рӯз хеле муфид аст ва инро ҳадисҳо тасдиқ мекунанд.
Ба шумо имрӯз сураи 31-уми «Қуръон»-ро бо тарҷумаи форсӣ пешниҳод менамоем. Бо диққат онро гӯш диҳед, суханҳову фармонҳои Худои оламиёнро дар ин сураи муборак аҳмият диҳед, зеро дар ҳақиқат ин сура мисли дигар сураҳои «Қуръон» хеле таъсирбахшу пандомез аст.

Сураи Луқмон. Тарҷумаи тоҷикӣ:

«Ба номи Худованди бахшояндаи меҳрубон!

2. Инҳо оятҳои китоби ҳикматомез аст.

3. Некӯкоронро ҳидояту раҳматест:

4. онон, ки намоз мегузоранду закот медиҳанд ва ба охират яқин доранд.

5. Инҳо аз ҷониби Парвардигорашон ҳидоят ёфтаанд ва инҳо наҷотёфтагонанд.

6. Баъзе аз мардум харидори суханони беҳудаанд,2 то ба нодонӣ мардумро аз роҳи Худо гумроҳ кунанд ва онро (оятҳои Қуръонро) ба масхара мегиранд. Насиби инҳо азобест хоркунанда.

7. Ва чун оёти Мо бар онҳо хонда шавад, бо худписандӣ рӯй баргардонанд, чунонки гӯӣ нашунидаанд. Ё монанди касе, ки гӯшҳояшон вазнин шуда бошад. ӯро ба азобе дардовар мужда деҳ!

8. Насиби онон, ки имон овардаанд ва корҳои шоиста кардаанд, ҳатман, боғҳои пурнеъмати биҳишт аст.

9. Дар он ҷо ҷовидонаанд, ваъдаи Худо рост аст. ӯ пирӯзманду ҳаким аст!

10. Осмонҳоро бе ҳеҷ сутуне, ки бубинед, биёфарид ва бар рӯи замин кӯҳҳоро бияфканд, то наларзонадатон ва аз ҳар гуна ҷунбандае дар он пароканда кард. Ва аз осмон об фурӯд овардем ва дар замин ҳар гуна гиёҳи некӯе рӯёнидем.

11. Ин офариниши Худост. Пас, ба Ман нишон диҳед онҳо, ки ғайри ӯ ҳастанд, чӣ офаридаанд. Балки золимон дар гумроҳии ошкоре ҳастанд.

12. Албатта, ба Луқмон ҳикмат додему гуфтем: «Худоро сипос гӯй, зеро ҳар кӣ сипос гӯяд, албатта, ба суди худ сипос гуфта ва ҳар кӣ носипосӣ кунад, ҳаройна, Худо бениёзу сутуданист!»

13. Ва (ёдовар шав) он гоҳ, ки Луқмон ба писараш гуфт ва ӯро панд медод, ки эй писараки ман, ба Худо ширк маёвар, ҳар- ойна, ширк ситамест бузург.

14. Одамиро дар бораи падару модараш супориш кардем. Модараш ба ӯ ҳомила шуд ва ҳар рӯз нотавонтар мешуд ва пас аз ду сол аз шираш бозгирифт. Ва супориш кардем, ки Марову падару модаратро шукр гӯй, ки саранҷоми ту назди ман аст.

15. Агар он ду ба кӯшиш аз ту бихоҳанд, то чизеро, ки намедонӣ чист, бо Ман ширк гардонӣ, итоъаташон макун. Дар дунё бо онҳо ба тариқе писандида зиндагӣ кун ва худ роҳи касеро, ки ба даргоҳи Ман бозмегарданд, дар пеш гир. Бозгашти ҳамаи шумо ба сӯи Ман аст ва аз корҳое, ки мекардед, огоҳатон мекунам.

16. Эй писараки ман! «Агар амал ба қадри як донаи хардал дар даруни харсанге ё дар осмонҳо ё дар замин бошад, Худо, ҳатман, ба ҳисобаш меоварад, ки ҳаройна, ӯ заррабину огоҳ аст!

17. Эй писараки ман! Намоз бигузор ва амр ба маъруфу наҳй аз мункар кун ва бар ҳар чӣ бар ту расад, сабр кун, ки ин албатта, аз корҳоест, ки бояд дар он азмро ҷазм кунӣ (субот варзӣ).

18. Ба такаббур аз мардум рӯй магардон ва худписандона бар замин роҳ марав, ҳаройна, Худо ҳеҷ мутакаббири фахрфурӯшеро дӯст надорад.

19. Дар рафторат роҳи миёнаро баргузин ва овозатро фуруд ор, (паст кун) зеро нохуштарини овозҳо овози харон аст.
Показать полностью.

20. Оё надидаед, ки Худо ҳар чиро, ки дар осмонҳову замин аст, ҳаройна, роми шумо кардааст ва неъматҳои худро чи ошкору чи пинҳон ба тамомӣ бар шумо арзонӣ дошта? Ва баъзе аз мардум бе ҳеҷ донише ё роҳнамоеву китоби равшане дар бораи Худо ҷидол мекунанд.

21. Ва чун онҳо бигӯянд: « Ба он чӣ Худо нозил кардааст, пайравӣ кунед», гӯянд: « На, мо аз ойине, ки падарони худро бар он ёфтем, пайравӣ мекунем». Агарчи шайтон ба азоби оташашон фаро хонда бошад.

22. Ҳар кӣ рӯи хеш ба Худо кунад ва некӯкор бошад, албатта, ба дастгираи устуворе чанг задааст ва поёни ҳамаи корҳо ба сӯи Худост!

23. Он кас, ки кофир шудааст, куфраш туро ғамгин насозад. Бозгашташон назди Мост. Пас, ба корҳое, ки кардаанд, огоҳашон мекунем. ҳаройна, Худо ба он чӣ дар дилҳо мегузарад, доно аст!

24. Андаке комёбашон месозем,сипас ба бечорагӣ ба азоби сахташон мекашонем.

25. Агар аз онҳо бипурсӣ: «Чи касе осмонҳову заминро офаридааст?» ҳатман, хоҳанд гуфт: «Худо». Бигӯ: «Сипос Худоро!» Балки бештарашон намедонанд!

26. Аз они Худост он чӣ дар осмонҳову замин аст ва ҳаройна, Худо бениёзу сутуданист!

27. Ва агар ҳамаи дарахтони рӯи замин қалам шаванд ва дарё ранг ва ҳафт дарёи дигар ба мададаш биёяд, суханони Худо поён намеёбад. Ва албатта, Худо пирӯзманду ҳаким аст!

28. Офариниши ҳамаи шумо ва боз зинда карданатон танҳо монанди зинда кардани як тан аст. Албатта, Худо шунавову биност!

29. Оё надидаӣ, ки Худо аз шаб кам мекунаду ба рӯз меафзояд ва аз рӯз мекоҳаду ба шаб меафзояд ва офтобу моҳро ром сохт, ки ҳар як то замоне муъайян дар ҳаракат аст? Ва албатта, Худо ба корҳое, ки мекунед,огоҳ аст!

30. Ин ба он сабаб аст, ки Худои якто ҳақ аст ва ҳар чӣ ба ҷуз ӯ мехонанд, ҳаройна, ботил аст ва албатта, Худост баландмартабаву бузургвор.

31. Оё надидаӣ, ки киштӣ ба неъмати Худо дар дарё равон мешавад, то Худо баъзе аз оёти қудрати худро ба шумо бинамоёнад? ҳаройна, дар ин барои мардуми сабркунандаи сипосгузор ибратҳост!

32. Ва чун мавҷҳои азим монанди абрҳо онҳоро пӯшонад, Худоро аз рӯи ихлос дар дин бихонанд. Ва чун наҷоташон диҳад ва ба хушкӣ барад, баъзе ба аҳди хеш вафо кунанд. Ва ҷуз ғаддорони (нобакорон) кофири неъмат, оёти Моро инкор накунанд.

33. Эй мардум, аз Парвардигоратон битарсед ва аз рӯзе, ки ҳеҷ падаре ҷазои фарзандро ба ӯҳда нагирад ва ҳеҷ фарзанде ҷазои падарро ӯҳдадор нашавад, битарсед. Ваъдаи Худо, албатта, ҳақ аст. Зиндагии дунё фиребатон надиҳад ва низ шайтони фиребкор (васваса мекунад, ки Худо ҳар навъ гуноҳро мебахшад) ба карами Худо фиребатон насозад.

34. Албатта, Худост, ки медонад, ки қиёмат чӣ вақт меояд. ӯст, ки борон меборонад ва аз он чӣ дар шикамҳои занҳои ҳомила аст, огоҳ аст. Ва ҳеҷ кас намедонад, ки фардо чӣ чиз ба даст хоҳад овард ва касе намедонад, ки дар кадом замин хоҳад мурд. ҳаройна, Худо донову огоҳ аст!»

Источник статьи: http://vk.com/duoho

Дуо ва тасбеҳоти баъди НАМОЗ

Дуоҳои зерин одатан баъд аз намоз хонда мешаванд. Оиди намоз инҷо хонед: Тарзи хондани НАМОЗ

Ҳар як намозхон баъд аз намоз дуоҳоро ба тариқи зерин мехонад (одатан се маротиба дуо мекунанд):

Дуои аввал

“Астағфируллоҳ, Астағфируллоҳ, Астағфируллоҳ. Аллоҳумма антассаллом ва минкас-салом ва илайка ярҷиуссалом ҳаййино раббано бисслом вадҳилно дорас салом таборакта Раббано ва таъолайта ё зал ҷалоли вал икром.”

Субҳоналлоҳ (33 маротиба), Алҳамду лиллоҳ (33 маротиба), Аллоҳу акбар (33 маротиба), калимаи Тавҳид (1 маротиба).

Аллоҳума тақаббал минно салотано, ва тазарруъано ва тахашшуъано ваъфуъано мин ҷамиъи нуқсонотиҳо ва тақсиротиҳо ва туб ъалайно ё мавлоно иннака антаттаввобур раҳим, бираҳматика ё арҳамарроҳимин.

Дуои дуюм

Чанд оят аз Қуръони карим тиловат карда, дуо мекунад. Масалан: Аъузу биллоҳи минаш шайтонир раҷим, Бисмиллоҳир раҳмонир раҳим.

Сураи Фил

Алам тара кайфа фаъала раббука биасҳобил фил. Алам яҷъал кайдаҳум фӣ тазлилив. Ва арсала ъалайҳим тайран абобил. Тармиҳим биҳиҷоратим мин сиҷҷил. Фаҷаъалаҳум каъасфим маъкул.

Баъд аз тиловати оятҳои Қуръони карим ин дуои хати қироатро мехонад:

Субҳона раббика раббил ъиззати ъаммоясифун. Ва саломун ъалал мурсалин. Валҳамду лиллоҳи раббил ъоламин.

Дуои баъди қироат

Ҳадя кардам савоб ва самари тиловати Қуръони каримро ба ризои Ҳақ субҳонаҳу ва таъоло, ба рӯҳи пурфутӯҳи ҳазрати рисолатпаноҳ Муҳаммади Мустафо саллаллоҳу ъалайҳи ва саллам ва ба арвоҳи ҷамиъи муъминин ва муъминот ва муслимин ва муслимот, падарону модарон ва ба арвоҳи ҷаиъи гузаштагоне, ки ҳаққи онҳо бар мост. Худованди таборак ва таъоло ҷамиъашонро ғариқи раҳмат ва шоистаи ҷаннат гардонад, бираҳматика ё арҳамар роҳимин.

Дуои сеюм

Ба Паёмбар (с) салавот хонда чунин дуо мекунад:

Дуои хайр

Илоҳо оқибати кори ҷамъи муъмининро ба хайр гардонӣ, имонро саломат дорӣ, ба роҳи рост ҳидоят намоӣ. Тавфиқ бар тоат ва парҳез аз маъсият каромат фармоӣ. Аз гуноҳони сағира ва кабира пок гардонӣ. Аз бало ва офатҳо дар паноҳат нигаҳ дорӣ. Бар ҷамъи муроду мақсадҳои неки динию дунявӣ бирасонӣ. Аз гавҳари имон, ки ато фармудӣ, ҷудо нагардонӣ, омин ё раббал оламин. Бираҳматика ё арҳамар роҳимин

Дигар маводҳо Чи тавр бояд намоз хонд? (Тарзи хондани намоз) Тарзи Тахорат кардан (Чӣ тавр таҳорат кунем?) Маълумот ва мақолаҳои исломӣ 10 насиҳати муҳим барои занҳо (хаки шавхар)

дуо намоз, дуо бади намоз, дуо баъди намоз, дуо бади намоз точики, дуо баъд аз намоз, дуо бади намоз бо забони точики, дуо баъди намоз бо забони точики, дуо бади намоз текст, дуо барои намоз, дуо баъди намоз хондан, дуо бади намоз араби, уо баъд аз намоз точики, дуо дар намоз, дуо ва тасбехоти намоз.

Источник статьи: http://donish.su/duo-namoz/

Тарзи хондани Намози АСР

Дар ин мақола Тарзи хондани намози АСР қадам ба қадам бо расмҳо нишон дода шудааст.

Намози аср дорои 4 ракаъат фарз мебошад.

Вақти намози аср баъд аз баромадани пешин то фурӯ рафтани офтоб аст.

Мардҳо бояд пеш аз намоз таҳорат карда азон гӯянд, аммо занҳо ният карда намозро оғоз мекунанд, инҷо калимаҳои азон ҳастанд: Азон, дуои баъди азон ва иқомат

Баъдан:

1.Такбири таҳрима

Намозгузор ҳар вақт хост, ки намози асрро бихонад, бо либоси пок, бо таҳорати комил, дар ҷои пок рӯ ба қибла истода мехондагӣ намозро ният карда,

Нияти 4 ракаъат фарзи намози аср

Ният кардам бигзорам чор ракаъат фарзи намози аср. Вақте ки бар ман аст рӯй овардам ба қибла, қиблаи ман ба ҷиҳати Каъба холисаллиллоҳи таъоло

гуфта, (мардҳо) кафҳои дастонашро ба сӯи қибла намуда, ангуштони бузурги худро ба нармии гӯшҳояш расонида, такбири “Аллоҳу Акбар” мегӯяд, (инро “Такбири таҳрима” ё “Такбири уло” мегӯянд.)

Ният кардан (Такбири таҳрима) ва Қиём

Аммо занҳо дар “Такбири таҳрима” кафҳои дастонашонро ба сӯи қибла намуда, дастонашонро баробари китфашон мебардоранд.

“Аллоҳу Акбар”-гӯён ҳар ду дасти худро дар ҳолате, қи кафҳои даст ба сӯи қибла мебошад, баробари ҳар ду китфи худ мебардорад. (Расми 2)

2.Қиём

Баъд аз он, мардҳо дасти ростро бар болои дасти чап дар зери ноф гузошта, сано мехонанд.

Аммо занҳо дасти ростро бар болои дасти чап бар болои синаи худ ниҳода, бе гуфтани “Бисмиллоҳ” сано мехонад.

Қиём

Сано

“Субконакал — лоҳумма ва би ҳамдика ва табора-касмука ва таъоло Ҷаддука ва ло илоҳа ғайрук”.

(Тарҷума: Ё Аллоҳ туро ба покӣ ёд мекунам ва ба ҳамди Ту машғул ҳастам ва номи Ту муборак аст, азамат ва бузургии Ту аз фаҳми мо баландтар аст ва ғайри Ту маъбуди барҳақ нест.)

Баъд «Аъузу биллоҳи минашшайтонир раҷим» «Бисмиллоҳир Раҳмонир Раҳим» гуфта, сураи «Фотиҳа»-ро қироъат мекунад.

Сураи Фотиҳа

«Алҳамдулиллоҳи раббил ъоламин. Арраҳмонирраҳим. Молики явмиддин. Ийёка наъбуду ва ийёка насстаъин. Иҳдинас сиротал мустақима, сиротал лазина анъамта ъалайҳим, ғайрил мағзуби ъалайҳим валаззолин. Омин»

Баъд аз он яке аз сураҳо аз Қуръони карим мехонад. Масалан

Сураи Аср

«Вал ъасри иннал инсона лафи хуср. Иллаллазина оману ва ъамилуссолиҳоти ватаво савбилҳаққи ватаво савбиссабр.»

3.Рукӯъ

«Аллоҳу Акбар» гуфта ба рукӯъ меравад, дар ҳолати рукӯъ панҷаҳои дастонашро болои зонуҳояш дошта, каме қомати худро хам мекунад ва се бор:

Субҳона Раббиял ъазим

Субҳона Раббиял ъазим

Субҳона Раббиял ъазим мегӯяд.

(Ба поки ёд мекунам Парвардигорамро ки бузург аст).

Рукӯъ ва Қавма

Баъд аз он «Самиъаллоҳу ли ман ҳамида» (Аллоҳ Таъоло суханони ҳамдгӯяндаи худро шунаванда аст) гуфта, рост мешавад ва баъди рост шудан «Раббано лакал ҳамд» (эй Парвардигори мо барои Ту ҳар ҳамд ва ситоиш хос аст) гуфта, миқдори як тасбеҳ меистад, то ҳама аъзоҳо ором гирифтаи (ки инро «қавма» мегӯянд).

4.Саҷда (Суҷуд)

Баъд аз он «Аллоҳу Акбар» — гӯён ба саҷда меравад, дар ҳолати саҷда аввал ду зону баъд, ду даст, баъд бинӣ баъд пешониро ба саҷда мерасонад.

Мард шикамашро аз ронаш (болои пойҳо) дур ва ковок гирад, аммо занон шикамро ба рон бичаспонанд.

Саҷда, Ҷалса ва Қаъда

Дар ҳолати саҷда тамоми вуҷуди инсон хос барои Аллоҳи ягона саҷда мекунад ва эҳтиёт кунад, ки дар ҳолати саҷда панҷаҳои по аз замин канда нашавад ва дар ҳолати сар дар саҷда будан, на камтар аз се маротиба, тасбеҳ мегӯяд: Субҳона Раббиял аъло, Субҳона Раббиял аъло, Субҳона Раббиял аъло (Бо покӣ ёд мекунам Парвардигорамро ки бартар аст). Агар дар ҳолати рукӯъ ва суҷуд тасбеҳои рукӯъ ва суҷудро 5-7 маротиба гӯяд ҳам мумкин аст.

Баъд аз он «Аллоҳу Акбар» гуфта ба қадри ором гирифтани аъзоҳо менишинад (ин ҳолатро ҷалса меноманд) дар ҳолати ҷалса ангуштони дастҳо кушода болои ронҳо ва сарангуштон баробари зонуҳо гузошта мешавад. (Расми 5)

Баъд аз он боз «Аллоҳу Акбар» гуфта ба саҷда рафта, мисли аввал як саҷда намуда, на камтар аз се маротиба тасбеҳ «Субҳона Раббиял аъло» мегӯяд. Баъд аз он аз саҷда «Аллоҳу Акбар» гӯён барои ракаъати дуюм бармехезад.

Саҷда ва қиём

5.Қиёми ракаъати 2

Дар вақти аз саҷда берхестан бе узр бо даст такя бар замин намекунад ва наменишинад, аз замин аввал пешонӣ, пас аз он бинӣ пас аз он дастҳо, пас аз он зонуҳоро мебардорад ва дар ҳолати қиём (занҳо) дасти ростро болои дасти чап дар болои сина дошта ба ракаъати дуюм шурӯъ мекунад.

Қиём

Дар ракаъати дуюм «Сано» (субҳона каллоҳумма…) ва Аъзубиллоҳ…) хонда намешавад балки Бисмиллоҳ… гуфта, сураи Фотиҳа «Алҳамду»-хонда, баъд бисмиллоҳ… ногуфта замми сура мекунад. Масалан

Сураи «Ихлос»

«Қул ҳуваллоҳу аҳад. Аллоҳус самад, Лам ялид ва лам юлад. Ва лам якуллаҳу куфуван аҳад»-ро хонда, баъд аз он «Аллоҳу Акбар» — гуфта, ба рукӯъ меравад.

6.Рукӯи ракаъати 2

Дар рукӯъ на камтар аз се маротиба «Субҳона раббиял ъазим» мегӯяд.

Рукӯъ ва Қавма

7.Саҷдаи ракаъати 2

Баъд боз «Аллоҳу Акбар» гӯён ба саҷда меравад ва мисли ракаъати аввал на камтар аз 3 бор «Субҳона раббиял аъло» мегӯяд.

Саҷда, Ҷалса ва Қаъда

Баъд аз он «Аллоҳу Акбар» гуфта ба қадри ором гирифтани аъзоҳо менишинад. Боз «Аллоҳу Акбар» — гуфта ҷалса менамояд ва миқдори як тасбеҳ то ором гирифтани аъзоҳо меистад ва боз «Аллоҳу Акбар» — гуфта саҷдаи дуюм мекунад ва низ на камтар аз 3 бор «Субҳона раббиял аъло» — гуфта боз «Аллоҳу Акбар» гуфта менишинад, инро «Қаъда» меноманд.

8.Қаъда

Одоби қаъда (нишастан) барои мардҳо ин аст: Пои чапро паҳн карда, ба болои ӯ бинишинад ва пои росташро бимонад ба ин тариқ, ки сари ангуштонаш бар замин бошаду суми пой ба боло. Ду дасташро ба болои рон бимонад, дастҳо бояд баробари зону бошанд (Расми 5).

Занҳо дар қаъда болои думбаи чапи худ нишаста пойҳояшонро аз ҷониби рост берун кашида, дастонашонро дар ҳолате, ки ашуштонашон каме кушода бо сӯи қибла мабошанд, сари панҷаҳояшонро баробари ронҳояшои гузошта менишинанд (Расми 5). Баъд Ташаҳҳуд (Аттаҳиёт) мехонанд.

Ташаҳҳуд (Аттаҳиёт)

Аттаҳиёту лиллоҳи вассалавоту ваттаййибот. Ассалому ъалайка айюҳаннабийю ва раҳматуллоҳи ва баракатуҳ. Ассалому ъалайно ва ъало ъибодиллоҳис солиҳин. Ашҳаду алло илоҳа иллаллоҳу ва ашҳаду анна Муҳаммадан ъабдуҳу ва расулуҳ.

Азбаски намоз чорракаъата мебошад боз «Аллоҳу акбар» гуфта, дар қиёми ракаъати 3-юм рост меистад. Ислоҳшуда

9.Ракаъатҳои сеюм ва чорум

Ракаъатҳои сеюм ва чорумро низ мисли ду ракаъати аввала мехонад, танҳо бе хондани Сано “Субҳонакаллоҳума” ва сураҳои баъди сураи Фотиҳа. Яъне бархеста Сурати Фотиҳаро хонда, рукӯъ мекунад. Ракаъти чорумро низ ҳамин гуна мехонад.

Баъди он ки дар ракаъати чорум саҷда кард, дар Қаъда менишинад ва Ташаҳҳуд (Аттаҳиёт)-ро мехонад (Дар боло оварда шудааст).

Баъд аз ташаҳҳуд салавот (дуруд) бар расули Худо мефиристанд.

Салавотҳо ба тарҷумааш ин аст.

Аллоҳумма салли ъало Муҳаммадин ва ъало оли Муҳаммадин, камо саллайта ъало Ибооҳима ва ъало оли Иброҳима иннака ҳамидум маҷид.

Аллоҳумма борик ъало «Муҳаммадин ва ъало оли Муҳаммадин камо боракта ъало Иброҳима ва ъало оли Иброҳима иннака ҳамидун маҷид.

Тарҷума: «Ё Аллоҳ, раҳмат фирист бар Муҳаммад ва бар оли Муҳаммад ҳамчуноне, ки раҳмат фиристодӣ бар Иброҳим ъалайҳиссалом ва бар оли Иброҳим, ба дурустӣ, ки Ту лоиқи ситоиш ва соҳиби бузургӣ ҳастӣ.

Ё Аллоҳ, баракат фирист бар Муҳаммад ъалайҳиссалом ва бар оли Муҳаммад ъалайҳиссалом, ҳамчуноне ки баракат фиристодӣ бар Иброҳим ъалайҳиссалом ва бар оли Иброҳим ъалайҳиссалом, ба дурустӣ, ки Ту ҳамид ва маҷид ҳастӣ.»

Баъди салавотҳо ин дуъоро мехонанд:

Аллоҳуммағфирлӣ вали волидаййа вали ҷамиъил муъминина вал муъминот вал муслимина вал муслимот. Ал аҳёи минҳум вал амвот

Тарҷума: «Ё Аллоҳ, маро ва падару модари маро ва ҷамиъи мардон ва занони мӯъминаро ва ҷамиъи мардон ва занони мусулмонро, зиндагони эшонро ва мурдагони эшонро биёмурз.

Баъд аз он рӯяшро аввал ба тарафи рост гардонида, нигоҳи чашмонашро бар китфи росташ дӯхта “Ассалому алайкум ва раҳматуллоҳ” мегуяд. Баъд аз он рӯяшро ба тарафи чап гардонида, нигоҳи чашмонаашро ба китфи чапаш духта “Ассалому алайкум ва раҳматуллоҳ” гуфта, аз намоз хориҷ мешавад.

Бо ҳамин чор ракаъат намоз бо додани салом бо ҳар ду тараф тамом мешавад.

10.Дуо ва тасбеҳоти намоз

Баъд аз намоз ин дуоро мехонад:

“Астағфируллоҳ, Астағфируллоҳ, Астағфируллоҳ. Аллоҳумма антассаллом ва минкас-салом ва илайка ярҷиуссалом ҳаййино раббано бисслом вадҳилно дорас салом таборакта Раббано ва таъолайта ё зал ҷалоли вал икром.”

Ҳар як намозхон баъд аз намоз одатан се маротиба дуо мекунад, ки дар инҷо муфассал оварда шудаанд:

Ба ҳамин Шумо бо изни Аллоҳ намози асрро бо фарзу воҷибу суннату мустаҳаботаш адо гардонидед.

Дар таёр кардани ин мавод аз китобҳои “Фарзи айни тоҷикӣ” ва “Чӣ тавр бояд намоз хонд?” истифода шудааст. Агар ягон кӯтоҳие дар мо дидед, пас дар шарҳ нависед то ислоҳ кунем. Инчунин суоле дошта бошед вобаста ба намоз нависед ба қадри имкон ҷавоб медиҳем. Ташаккур дӯстон.

Шояд ин маводҳо ҳам бароятон лозим бошанд: Тарзи хондани намоз, намози бомдод бо тасбихот ва дуохояш, Такбири тахрима, Киём, Сураи Фотиха, Рукуъ, Сачда (Сучуд), Киёми ракаъати 2, Каъда, Ташаххуд (Аттахиёт), Аллохуммагфирли, Дуо ва тасбихоти намоз, Дуои баъди кироат, тарзи намоз, тарзи хондани намоз, тарзи намоз хондан, тарзи намоз хондан барои, тарзи дуруст хондани намоз, тарзи намоз барои занхо, тарзи хондани намоз барои мардхо, тарзи намоз хондан барои мардхо, тарзи намоз точики, тарзи хондани намоз 5 вакт, тарзи хондани намоз занхо, тарзи хондани намоз барои занхо, намози аср, ъаср, вакти намози аср, вақти намози аср, тарзи хондани намози аср, намози аср/ъаср чанд ракат аст. Источник статьи: http://donish.su/tarzi-khondani-namozi-asr/ Оцените статью Вам также может понравиться Что можно сделать из старого кирпича Террасная доска — ЛУЧШАЯ ЦЕНА — Чем очистить кирпич от раствора цемента Расчет чистой заработной платы в 2022 году Расчет чистой Сколько кирпича в 1м3 кирпичной кладки Виды деревянных ограждений: украшение ландшафта или Какой песок лучше для кладки кирпича Монтаж плитки из настоящего кирпича – готово! Правообладателям Политика конфиденциальности Контакты